Одлуки: Темелни права - Солидарност

Во барањето за прелиминарно одлучување согласно член 267 од ДФЕУ, Врховниот суд на Австрија му постави прашање на ЕСП дали одредбата од националното право според која не се плаќа надоместок наместо платен годишен одмор во однос на тековната и последната работна година, каде што работникот еднострано го прекинува („се повлекува од“) работниот однос предвреме без причина, е компатибилен со членот 31 (2) од Повелбата за фундаменталните права на ЕУ и членот 7 од Директивата 2003/88 во врска со одредени аспекти на организацијата на работното време, а доколку одговорот е негативен, дали е потребно дополнително да се провери дали работникот не можел да го искористи годишниот одмор. ЕСП одговори дека членот 7 од Директивата 2003/88/ЕC во контекст на членот 31 (2) од Повелбата ја спречува одредбата од националното законодавство според која не се плаќа надоместок наместо платен годишен одмор кој не е земен во однос на тековната и последната година од работен однос, при што работникот еднострано предвремено и без причина го прекинува работниот однос. Не е неопходно националниот суд да утврди дали работникот не можел да го земе отсуството на кое имал право.

Во барањето за прелиминарно одлучување согласно член 267 од ДФЕУ, Уставниот суд на Италија побара од ЕСП да утврди дали членот 34 од Повелбата за фундаменталните права на ЕУ се применува на надоместоците породилно отсуство и мајчинство, и доколку е така, дали правото на ЕУ треба да се толкува на таков начин да го спречува националното законодавство кое не ги признава наведените бенефиции, што веќе им се доделени на странски државјани кои поседуваат дозвола за долгорочен престој во ЕУ, за оние странски државјани кои поседуваат единствена дозвола. ЕСП одговори дека според членот 34 (1) од Повелбата, ЕУ го признава и почитува правото на бенефиции од социјално осигурување и социјални услуги кои обезбедуваат заштита во случаи како што се мајчинство, болест, индустриски несреќи, зависност или старост, и во случај на губење на работа, во согласност со правилата утврдени со правото на ЕУ и националните закони и практики. Дополнително, според членот 34(2) од Повелбата, секој што живее и се движи легално во ЕУ има право на бенефиции од социјално осигурување и социјални предности во согласност со правото на ЕУ и националните закони и практики. Според тоа, националното законодавство, кое ги исклучува државјаните на трети земји од правото на додаток за породување и додаток за мајчинство предвидени со тоа законодавство, не е дозволено.

Во барањето за прелиминарно одлучување согласно член 267 од ДФЕУ, Окружниот суд Атунда на Шведска му постави прашање на ЕСП дали штрајкот на пилотите на авиокомпании, кои се вработени во авиопревозник и кои се потребни за одвивање на летот, претставува „вонредна околност“ во рамките на значењето на членот 5( 3) од Регулативата (ЕЗ) бр. 261/2004 со која се утврдуваат заеднички правила за компензација и помош на патниците во случај на одбивање за качување во авион и откажување или долго доцнење на летовите. ЕСП одговори дека правото да се преземе колективна акција, вклучително и акција за штрајк, е фундаментално право утврдено во членот 28 од Повелбата за фундаменталните права на ЕУ и тоа право е заштитено во согласност со правото на ЕУ, како и националните закони и практики. Според тоа, фактот дека работниците се повикаа на правото на штрајк и потоа започнаа штрајк, мора да се смета за извесен за секој работодавач, особено кога е известен за штрајкот. На крајот, ЕСП го толкуваше членот 5(3) од Регулативата (ЕЗ) бр. 261/2004 како акција за штрајк што се спроведува на повик од синдикат на персоналот на оперативен авиопревозник, во согласност со условите утврдени со националното законодавство, особено периодот на известување наметнат од него, кој има за цел да ги исполни барањата на работниците на тој превозник и кој е проследен со категорија на персонал кој е значаен за одвивање на летот. Истиот не спаѓа во концептот на „вонредна околност“ во смисла на таа одредба.