Одлуки: Темелни права - Правда

Во барањето за прелиминарно одлучување согласно член 267 од ДФЕУ, Специјализираниот кривичен суд во Бугарија му постави прашање на ЕСП дали националниот закон, кој не предвидува никаков правен лек за грешки и пропусти во содржината на обвинението што го нарушува правото на обвинетиот да знае за што е обвинет, по завршувањето на првото рочиште во кривична постапка (предистражно рочиште), е компатибилен со членот 6 (3) од Директивата 2012/13 за правото на информирање во кривична постапка и членот 47 од Повелбата за фундаменталните права на ЕУ. Ако одговорот на тоа прашање е негативен: дали толкувањето на националните одредби со кои се уредува измената на обвиненијата што ќе му овозможи на обвинителството да ги исправи тие суштински нејаснотии и недостатоци во обвинението на рочиштето, за правилно и ефективно да се земе во предвид правото на обвинетиот да биде информиран за обвинението, е во согласност со горенаведените одредби и со членот 47 од Повелбата, или дали би било во согласност со тие одредби да не се применуваат националните закони кои забрануваат одложување на судската постапка и да се упати случајот назад до јавното обвинителство со насоки за изготвување на ново обвинение. ЕСП одговори дека двете горенаведени одредби мора да се толкуваат како спречување на националното законодавство кое не предвидува процесни лекови за отстранување, грешки и недостатоци во обвинението што го нарушуваат правото на обвинетото лице да добие детални информации за обвиненијата по предистражното рочиште за кривично дело. Понатаму, тие мора да се толкуваат како да бараат од упатувачкиот суд да даде толкување на националните правила за измена на обвиненијата, колку што е можно на начин кој ќе биде во согласност со тој закон, за да му се овозможи на обвинителот да ги исправи грешките и пропустите во содржината на обвинителниот акт на главниот претрес.

ЕК покрена постапка пред ЕСП во врска со новиот дисциплински режим за судиите во Полска. Овој режим ги подложува судиите на дисциплински истраги, постапки и санкции врз основа на содржината на нивните пресуди. Со пресудата во овој случај, ЕСП потврди дека независноста на судскиот систем во Полска е влошена и дека обврските содржани во членот 19 (1) од ДЕУ биле прекршени. Според ЕСП, членот 47 од Повелбата мора соодветно да се земе во предвид за целите на толкување на членот 19 (1) од ДЕУ, бидејќи гарантира дека секој има право на правично и јавно сослушување во разумен рок од страна на независен и објективен трибунал, воспоставен со закон.

Во барањето за прелиминарно одлучување согласно член 267 од ДФЕУ, Врховниот суд на Република Словачка му постави прашање на ЕСП дали фразата „ќе ги ослободи компетентните органи на земјите членки од нивната надлежност да ги применуваат членовите 101 и 102 од ДФЕУ“ во првата реченица од членот 11 (6) од Регулативата бр. 1/2003 за спроведување на правилата за конкуренција утврдени во членовите 101 и 102 од ДФЕУ значи дека властите на земјите членки ги губат своите овластувања да ги применуваат членовите 101 и 102 од ДФЕУ и дали членот 50 (Право да не се суди или казнува двапати во кривична постапка за исто кривично дело) од Повелбата за фундаменталните права на ЕУ се однесува и на административни прекршоци кои се состојат од злоупотреба на доминантна положба во смисла на членот 102 од ДФЕУ за кои ЕК и органот на земјата членка наметнале санкции одделно и независно при вршењето на нивната надлежност според членот 11(6) од Регулативата бр. 1/2003. ЕСП одговори дека членот 11(6) од Регулативата (EC) бр. 1/2003 на Советот се толкува така што компетентните органи на земјите членки се ослободени од нивната надлежност да ги применуваат членовите 101 и 102 од ДФЕУ во случај кога ЕК покренува постапка за донесување одлука со која се утврдува прекршување на тие одредби доколку тој формален акт се однесува на истите наводни прекршувања на членовите 101 и 102 од ДФЕУ, извршени од исто претпријатие или претпријатија на ист пазар или пазари на производи и истиот географски пазар, или пазари во текот на истиот период или периоди како оние што се однесуваат на постапката или постапките што претходно ги покренале тие органи. Понатаму, принципот ne bis in idem, како што е наведен во членот 50 од Повелбата за фундаменталните права на ЕУ, мора да се толкува така што се применува на прекршување на правото за конкуренција, како што е злоупотребата на доминантната позиција наведена во членот 102 од ДФЕУ.